Школы

ГУО "Учебно-педагогический комплекс Кревская ясли-сад средняя школа"

Колькасная характарыстыка

ДУА "ВПК Крэўскі яслі-сад-сярэдняя школа" функцыяніруе з 1966 года. У структуру ўстановы адукацыі ўваходзяць 11 класаў-камплектаў і 2 групы выхаванцаў, у якіх навучаецца 168 вучняў. Установа працуе ў адну змену.

Асаблівасці кіравання
Адміністратыўнае кіраўніцтва ўстановай, рэалізацыю мэт і задач забяспечвае дырэктар і яго намеснікі. Асноўнай функцыяй дырэктара з’яўляецца каардынацыя намаганняў усіх удзельнікаў адукацыйнага працэсу праз педагагічны савет, папячыцельскі савет. Намеснікі дырэктара рэалізуюць аператыўнае кіраванне адукацыйным працэсам і здзяйсняюць матывацыйна-мэтавую, інфармацыйна-аналітычную, планава-прагнастычную, арганізацыйна-выканаўчую, кантрольную і ацэначна-рэзультатыўную функцыі.

Матэрыяльна-тэхнічная база

Агульная плошча ўстановы - 1960 квадратных метраў, на якой размешчаны 11 вучэбных кабінетаў, 1 лабаранцкая, 1 кабінет інфармацыйных тэхналогій і замежных моў, 2 вучэбныя майстэрні (сталярная, слясарная, абслугоўваючай працы і кулінарыі), бібліятэка, кнігасховішча, спартыўная зала, 4 памяшканні для размяшчэння ўпраўленчага і настаўніцкага складу, буфет, сталовая, стадыён, гісторыка-краязнаўчы музей.

Гістарычная даведка аб школе ў вёсцы Крэва

Першыя звесткі пра школу ў Крэве адносяцца да далёкага 1636 года. У той год паўстаў у Крэве новы будынак касцёла. Сярод касцельнай маёмасці, запісанай у інвентарную кнігу, значыцца і будынак школы, які размяшчаўся побач з плябаніяй. Праўда, невядома, колькі дзяцей навучалася там, з якіх сем'яў яны паходзілі. Але ёсць звесткі, што ў 1782 годзе ў школе пры крэўскім касцёле спасцігалі навуку 20 вучняў. Цікава, што сярод іх былі прадстаўнікі розных пластоў насельніцтва. Так, дзяцей са шляхецкіх сем'яў было столькі ж, колькі і з сялянскіх – па 6 чалавек. Астатнія 8 вучняў паходзілі з мяшчанскіх сем'яў.Як бачым, нямногія тады мелі магчымасць спасцігаць адукацыю. З гадамі, калі нашы землі апынуліся ў складзе Расійскай імперыі, сітуацыя пагоршылася яшчэ больш. Ужо ў самым пачатку 19 ст. у школе пры крэўскім касцёле навучаліся штогод толькі 4 – 7 вучняў. Ці былі такія ж школы пры праваслаўнай і ўніяцкай цэрквах, якія таксама існавалі ў Крэве – пра гэта невядома. Прынамсі, да 1899 года, калі пры царкве св. Аляксандра Неўскага была адчынена аднакласная царкоўнапрыходская школа. У сярэдзіне 19 ст. па ўсёй Беларусі адчыняецца сетка свецкіх пачатковых школ. Вось і ў Крэве ў 1846 годзе было заснавана народнае вучылішча. На час яго адкрыцця тут налічвалася 70 вучняў і працавала двое выкладчыкаў. Матэрыяльная база школы была сціплай: у бібліятэцы налічвалася ўсяго 69 кніг, пропісаў было толькі 35. Народнае вучылішча стаяла на вуліцы Багданаўскай. Усе чатыры класы вучылішча размяшчаліся ў адным вялікім пакоі. За доўгімі партамі сядзелі па 6-8 чалавек. На паўтары сотні вучняў было ўсяго двое настаўнікаў. Адзін з іх, Верамей, быў адначасова дырэктарам. Ён выкладаў у 3-4 класах. У 1-2 класах працавала маладая настаўніца па прозвішчу Казак. Акрамя іх на Закон Божы прыходзілі праваслаўны святар Цяжлоў і ксёндз Асціловіч. Па ўзросце дзеці былі розныя: па 17-19 гадоў. Дяўчынак было не больш дзесяці. Гэта былі каталічкі, а для дзяўчынак з праваслаўных сем'яў прызначалася царкоўна прыходская школа, дзе заняткі праводзіў святар Плаўскі. У канцы чацвёртага года навучання праводзіліся экзамены, на якія прыязджала камісія з Ашмянаў і са Смаргоні. Вучні, якія паспяхова здавалі іспыты, маглі працягваць вучобу ў гарадскіх вышэйшых пачатковых вучылішчах альбо ў Барунскай двухкласнай школе, з якой можна было паступіць у настаўніцкую семінарыю.

Пра навучанне дзяцей з Крэва ў час вайны не магло быць і размовы. З гадамі сціхлі трывогі і неразбярыха, а наш край апынуўся па волі палітыкаў у складзе Польшчы. На змену русіфікацыі прыйшла паланізацыя. У новай школе, якая была пабудавана крыху вышэй ад вуліцы Багданаўскай, выкладанне вялося на польскай мове. Беларускую мову забаранялася ўжываць нават на перапынках. Насельніцтва Крэва расло, у школе рабілася цесна, таму пад класы пачалі прыстасоўваць іншыя будынкі па ўсяму мястэчку. Навучанне ў школе працягвалася 6 гадоў. Аднак абавязковай была толькі пачатковая адукацыя, і многія кідалі вучобу пасля першага ці другога класа, трэба было дапамагаць бацькам у гаспадарцы. Сярод настаўнікаў тагачаснай Крэўскай школы, якія прыбылі сюды у асноўным з глыбіні Польшчы, было шмат адданых справе людзей. З павагай успамінаюць крэўчане старэйшага пакалення педагогаў Яна Рабайчыка, Ірэну Аляхновіч, Бандаровіча, Сантоцкага, Антуса і іншых. Вучні, якія поўнасцю праходзілі курс навучання ў Крэўскай школе, атрымоўвалі грунтоўныя веды. Многія з іх працягвалі вучобу ў Ашмянскай гімназіі, пасля паступалі ў Віленскі універсітэт і іншыя навучальныя ўстановы. Значную частку жыхароў Крэва ў даваенны час складалі яўрэі. Яны мелі сваю школу, дзе акрамя асноўных прадметаў выкладалі іўдзейскую рэлігію і іх родную мову.


Будынак старой школы

З пачаткам 2 сусветнай вайны, настаў перыяд новых цяжкасцей і трывог. У 1939 годзе настаўнікаў Крэўскай школы павысылалі. Калі ў Крэва прыйшлі немцы, а пазней – літоўскія паліцаі, да адукацыі нікому не было справы. І толькі ў разгар акупацыі крэўскі праваслаўны святар Міхаіл Леванчук дабіўся дазволу адчыніць тут беларускую школу, у якой пачалі працаваць яго дачка Ларыса і пляменіца Валянціна. Аднак праіснавала школа нядоўга: у сакавіку 1944 года праціўнікамі беларускасці былі забіты настаўніцы і сам святар. Пасля вызвалення тэрыторыі раёна ад немцаў, ужо 6 ліпеня 1944 года прыступіў да працы Смаргонскі райаддзел адукацыі. У кароткі час у раёне пачалі працу 86 школ. Сярэдніх сярод іх спачатку было толькі тры: у райцэнтры, у Залессі і Крэве. Крэўская школа, як і за Польшчай, размяшчалася ў будынку на вуліцы Багданаўскай.

Памяшканняў не хапала, некаторыя класы займаліся ў апусцелых за час вайны дамах у цэнтры Крэва. І толькі ў 1966 годзе, калі дырэктарам быў Мікалай Андрэевіч Новік, адчыніла дзверы новоя двухпавярховая школа. Доўгі час новая школа працавала пад кіраўніцтвам Валерыя Міхайлавіча Скварцова. Пры ім тыповы будынак школы, якіх па рэспубліцы дзесяткі, набыў свой адметны твар. Пры ім з’явілася ў школе Зала казак, Пантэон Славы, краязнаўчы музей, дэндрарый, умела і з густам абсталяваныя вучэбныя кабінеты і дапаможныя памяшканні. Вялікую частку жыцця аддалі працы у гэтай школе, адсюль жа пайшлі на заслужаны адпачынак такія настаўнікі як Валянціна Іванаўна Грынкевіч, Раіса Аляксееўна Капыш, Ніна Іванаўна Несцяронак, Міхаіл Канстанцінавіч і Раіса Сцяпанаўна Страхі, Тамара Андрэеўна і Аляксандр Аляксандравіч Жукоўскія, Зінаіда Мікалаеўна Дурка, Таццяна Мікалаеўна Камінская, Раіса Макараўна Стасіловіч, Аляксандр Васільевіч Магер, Уладзімір Міхайлавіч Ламаноўскі і іншыя. Новае адметнае аблічча набыла школа з прыходам на пасаду дырэктара школы Сяргея Леанідавіча Капыша. Утульны, эстэтычна і з густам аформлены выгляд набыла школьная сталовая, папрыгажэла, пасвятлела, набыла прываблівы выгляд спартыўная зала, пераабсталяваны многія вучэбныя кабінеты і дапаможныя памяшканні.

У 2002 годзе школа атрымала статус аграрнай.

У 2010 годзе школа і дзіцячы сад рэарганізаваны ў адзіную Дзяржаўную Установу Адукацыі "Крэўскі Вучэбна-Педагагічны комплекс яслі-сад-сярэдняя агульнаадукацыяная школа"

3 1 верасня 2011 - Дзяржаўная Установа Адукацыі "Вучэбна-педагагічны комплекс Крэўскі яслі-сад-сярэдняя школа"